Historia

Rozwój turystyki

Początki turystyki w Karkonoszach sięgają końca XVIII wieku, wtedy jednak była to tylko turystyka letnia. Mogli sobie na nią pozwolić jedynie zamożni mieszczanie i inteligencja. Na grzbietach gór zaczęły powstawać tzw. „budy“, czyli schroniska, w których turyści mogli znaleźć nocleg. W okresie zimowym środkiem lokomocji w górach były sanie rogate. Pod koniec XIX wieku hrabia Harrach odwiedził Norwegię. Zobaczywszy tam narty, kazał sporządzić takie same w Dolních Štěpanicach. Narty ułatwiały leśnikom dotarcie do zasypanych śniegiem niedostępnych górskich lasów. Stopniowo zaczęło się też rozwijać narciarstwo jako sport, odbyły się pierwsze zawody narciarskie, powstawały pierwsze kluby. Pierwsze zawody na czas od startu do mety na 50 km po grzbietach Karkonoszy odbyły się 24 marca 1913 r.

Start miał miejsce przy prawie wiosennej pogodzie, było +8°C, przez mgłę przeświecało słońce. Zawodnicy byli lekko ubrani. W godzinach przedpołudniowych doszło do gwałtownego pogorszenia pogody, na grzbietach gór rozszalała się burza śnieżna. Zmęczeni zawodnicy stopniowo rezygnowali. Jedynie Bohumil Hanč walczył nadal, mimo niesprzyjającej pogody. Jego przyjaciel, Václav Vrbata, pożyczył wyczerpanemu i przemarzniętemu do szpiku kości koledze swój płaszcz i czapkę. Obu ich, Hanča i Vrbatę, spotkała na grzbietach Karkonoszy śmierć. Dla uczczenia przyjaźni, bohaterstwa i poświęcenia wybudowany został pomnik – mogiła Hanča i Vrbaty w miejscu zwanym Vrbatovo návrší.